Wat betekent het moederschap voor jou?
Moederschap is het allermooiste, en ook het allerzwaarste wat er is. Jezelf en je partner dagelijks terugzien in je kindje die zich ontwikkelt tot een mensje met een eigen wil en karakter is zo bijzonder! Echt onvoorwaardelijke liefde voor onze dochter. Het allerzwaarste zit het hem vooral in het slaapgebrek en toch bijna altijd ‘aan’ moeten staan, daar ligt voor mij de grootste uitdaging.
Moederschap betekent ook jezelf tegenkomen, want als er iets een spiegel is, dan is dat je kind. Zij zorgt ervoor dat ik kalmer ben en meer in het nu leef. Minder telefoon/schermen en meer bezig zijn met haar. Mijn brein lijkt ook echt vertraagd sinds het krijgen van onze dochter; ik krijg minder gedaan en ben een stuk langzamer geworden. Soms is dat vervelend maar het is ook gewoon niet anders.
Moederschap betekent ook de fijne dingen uit mijn eigen jeugd door kunnen geven aan mijn dochter en dingen die mijn man en ik samen belangrijk vinden ook door te kunnen geven. Daarmee hopen wij weer dat we een gezond en gelukkig mens kunnen laten opgroeien.
En voor mij het belangrijkste is denk ik dat moederschap betekent dat ik bij mijn eigen gevoel mag blijven en dat dat goed is. Mijn man en ik weten het beste wat goed is voor onze dochter en ik vind het mooi dat wij daarin op één lijn liggen met elkaar.
Hoe was voor jou de overgang van vrouw naar moeder?
Mijn kinderwens was altijd al groot dus een kindje krijgen was heel bijzonder en mooi. Het voelt enerzijds natuurlijk en anderzijds stond ook mijn wereld op z’n kop. Ondanks dat ik iemand ben die graag thuis is, werd zelfs het thuis zijn best zwaar; onze dochter is een kindje die er moeite mee heeft om van dag naar nacht te gaan; het ontprikkelen heeft tijd nodig. Ik heb úren boven in haar donkere kamertje gespendeerd om haar in slaap te krijgen. De ene keer ging dit makkelijker en bedacht ik me dat er met mij een hoop andere ouders bezig waren om hun kindje in slaap te krijgen, en een andere keer zat ik in tranen en vroeg ik me echt af of we nog ooit wat tijd voor onszelf terug zouden krijgen, al zou het maar een uurtje zijn in de avond om samen een serie te kunnen kijken of een bordspel te doen. Gelukkig zijn mijn man en ik goed op elkaar afgestemd en nemen we het van elkaar over als ons geduld op de proef gesteld wordt.
Daarnaast zijn voor mij de gebroken nachten echt intens; onze dochter is nu 17 maanden oud en krijgt nog borstvoeding. ‘s Nachts wordt ze nog 2-3x wakker en dan voed ik haar weer in slaap. Ik had wel gedacht dat de nachten heftig zouden gaan worden, maar ik had ook gehoopt dat ze nu wel wat beter zou slapen. Dit heeft me echt opgebroken de eerste 9 maanden. Daarna moest de knop om en heb ik het omarmd; onze dochter heeft dit gewoon nog nodig in de nacht en door dit te omarmen wordt de vermoeidheid echt een stuk minder. Het boek Zachte Nachten van Hanne Wils en Anouk van Nuffel heeft mij ontzettend geholpen in het accepteren van de gebroken nachten.
Nu onze dochter groter wordt en sinds kort loopt en ook mama en papa zegt wordt het steeds meer bijzonder en besef ik me nog steeds iedere dag dat dit echt het mooiste is wat ons kon overkomen. We genieten echt ontzettend veel van haar, en dat weegt veel zwaarder dan de gebroken nachten.
Lees zeker dit stukje als je tips wilt die kunnen ondersteunen bij borstvoeding!
Ik herinner me ook nog dat ik wel eens moeite heb gehad met mijn melkproductie op pijl te houden. Ik wilde persé 100% borstvoeding geven en dat leverde ook best wat onrust in mezelf op. Regelmatig hing ik met de lactatiekundige aan de telefoon en deed ik uiteindelijk niks met de tips, omdat ik het eigenlijk best goed zelf wist. Continue die strijd met mezelf om mijn gevoel te blijven volgen en aan de andere kant hopen meer energie te krijgen als ik de borstvoeding zou gaan afbouwen. Die strijd ontstond ook door mensen in de omgeving die goedbedoeld (vooral ter bescherming voor mij) vroegen of het niet eens tijd werd om de borstvoeding af te bouwen. Inmiddels heb ik daar geen problemen meer mee, maar het heeft me wel doen inzien dat deze maatschappij er niet op gemaakt is langdurig borstvoeding te geven en dat we het allemaal maar raar vinden als je dat wel doet. Ik ben trots dat ik kan zeggen dat ik onze dochter nog altijd mag voorzien van dit ‘gouden goedje’ en daarmee dichtbij mijzelf kan blijven. Wat hierin ook heeft geholpen is het volgen van lactatiekundigen zoals Saskia van Gerven en House of Milk maar ook het volgen van @thenurturingkind en La Leche League. Allemaal mensen/organisaties die het lang voeden juist toejuichen.
Ik vind het nog wel altijd een uitdaging om me-time te nemen. Dit doe ik eigenlijk bijna nooit. Uiteraard kan dit wel, maar op de een of andere manier vind ik het ook gewoon fijn om er zoveel mogelijk voor onze dochter te kunnen zijn. Zo af en toe spreek ik iets af met een vriendin of ga ik samen met mijn man een paar uurtjes naar de sauna, daar laad ik ook van op. Ik heb (nu pas!) geleerd dat ik ook af en toe eens samen met onze dochter moet gaan slapen om meer rust te kunnen pakken. Dit doe ik bijna nooit omdat er nog zoveel te doen is in huis en we hebben ook nog twee honden die hun aandacht en tijd verdienen. Het is soms moeilijk om de juiste keuze te maken en jezelf daarin niet te vergeten.
Ik ben gezegend met een hele lieve man die veel huishoudelijke taken doet zodat ik naast de gebroken nachten niet meer veel hoef te doen overdag dan mijn werk en er zijn voor mijn gezin. Ik zou niet weten hoe ik anders alle ballen in de lucht zou moeten houden.
Mom-brain
Wat ik als intens heb ervaren en nu nog, is het zogenoemde ‘mom-brain’. Misschien heb ik er meer of langer last van omdat ik haar nog altijd nachtvoedingen geef, maar het is voor mij wel duidelijk voelbaar dat mijn brein ontzettend veranderd is sinds de zwangerschap/bevalling. Ik voel me trager in mijn hoofd en ben fysiek ook trager geworden, ik moet alles opschrijven om het niet te vergeten, ik ben sneller verzadigd van informatie en verkies nu misschien (wel nóg liever dan voorheen) het thuisblijven boven een feestje (teveel prikkels). Gewoon omdat de energie er eigenlijk niet is en slaap zo kostbaar is.
Er zijn nog wel eens momenten dat ik een ‘huildag’ heb waarop het even tegenzit en de slapeloosheid opbreekt en alles er even uitkomt. Dat lucht dan ook op en dan kan ik er weer een hele tijd tegenaan. Dus hoe geweldig het moederschap ook is, het doet ontzettend veel met je lichaam, zowel fysiek als mentaal.
Hoe vond je het om zwanger te zijn?
De zwangerschap vond ik een heftige tijd; zo blij om die twee streepjes te zien en voor het eerst een hartje te zien kloppen (net een rijstkorreltje)! Al snel (bij week 6/7) werd ik erg misselijk en heb ik veel tijd gespendeerd op het toilet. Wat voelde ik me ellendig, het leek wel een eeuwigheid te duren.. Dit duurde tot ongeveer week 20. Wat mij hielp was de hulp van een acupuncturist, had ik dat maar eerder gedaan! Ik heb veel verdriet gehad in die eerste weken. Overal zie je ‘gelukkige’ zwangere vrouwen die nergens last van lijken te hebben, en ik zat thuis, zelfs deels in de ziektewet, om het een beetje te kunnen behappen.
De weken tussen de 20 en 30 in waren best prima, toen kon ik ook verwonderd kijken naar al die bewegingen in mijn buik. Raar vond ik het ook, hoe is het toch mogelijk dat er gewoon een heel mens in mijn buik groeit?!
De echo’s die we kregen waren bijzonder en ook leek het wel alsof het beeld dat we zagen niet in mijn buik plaatsvond. Ik moest het nog maar eens zien dat er wel echt een kindje uit zou komen ( ha ha best grappig als ik eraan terugdenk ).
Vanaf week 30 werd het zwaar; ik werd lekker rond maar dit belastte ook mijn bekken zwaar en af en toe kreeg ik last van maagzuur. Er werd ingeschat dat ik een zwaarder kindje droeg dus ik moest een suikertest doen en ging op gesprek voor een eventuele inleiding. Voor mij was het risico op complicaties klein genoeg om het af te wachten. Mijn wens was om de natuur zijn gang te laten gaan; mijn lichaam is hiervoor gemaakt en mijn dochter zou wel komen als ze er klaar voor zou zijn. Bij week 37 was ik er eigenlijk helemaal klaar mee; de ongemakken en de beperkte bewegelijkheid maakte dat ik iedere dag wenste dat ze zou komen. Bij week 40 en 4 dagen braken mijn vliezen, maar de weeën bleven weg. Pas na 23uur begonnen dan toch de weeën. Hierdoor heb je een vergrote kans op infecties dus werd het een medische bevalling. Gelukkig heb ik toch de bevalling gehad die ik zo graag wilde; zonder interventies, in een fijn warm bevallingsbad waarin we nog lekker even hebben kunnen zitten totdat de navelstreng uitgeklopt was. Een mooi en ontspannen begin voor onze dochter Lien.
En heb je tijdens je zwangerschap extra goed voor jezelf gezorgd? (self-care)Tijdens de zwangerschap heb ik vooral heel weinig gedaan. Door de misselijkheid en het overgeven kon ik ook niet veel en sprak ik heel weinig af. Ergens voelde dat soms een beetje alleen, en aan de andere kant nam ik die rust om me te focussen op de zwangerschap. Ik heb veel gewandeld (met onze honden) en daarnaast heel veel series en films gekeken, dus veel kunnen cocoonen.
Hoe bereid je je voor op je bevalling?
Ik heb me aangemeld bij Puur voor Mama voor een proef zwangerschapsyogales. Dit heb ik zo prettig ervaren dat ik me inschreef voor de zwangerschapscursus met zwangerschapsyoga, de perfecte combi. Ik kwam terecht in een groep van in totaal 4 dames en natuurlijk Marja erbij. Een groot deel van de avond claimden we tijd om ervaringen te delen over de zwangerschap met elkaar. Er ontstond een bijzondere band die we nog altijd met elkaar hebben! Daarnaast kregen we informatie en nuttige tips over zwangerschap en de bevalling. Hier heb ik ontzettend veel aan gehad. Zowel informatie vanuit boeken als Instagram pagina's en podcasts werden met elkaar gedeeld.
Daarnaast zijn we aan de slag gegaan met een geboorteplan, zowel op de cursus als met mijn eigen verloskundigen. Ik wist eigenlijk wel wat ik wilde met betrekking tot de bevalling en met wat hulp van Marja heb ik dit nog wat kunnen finetunen.
Ik heb (samen met mijn man) veel positieve bevallingen bekeken op YouTube, wat maakte dat ik me nog sterker voelde op weg naar de bevalling toe.
Mijn man die betrokken werd door mezelf en ook door de partnerles bij Puur voor Mama. Hij heeft me echt super door de bevalling heen geholpen.
Wat heb je gedaan om te herstellen van je bevalling?
Mijn lichaam herstelde vrij snel na de bevalling; weinig bloedverlies en ik voelde me al snel fit. Ik heb na de bevalling niet gesport (doe ik overigens nog steeds niet), wandel veel met onze dochter en honden en ben preventief (ook op advies van de verloskundige) naar een bekkenbodemfysiotherapeut geweest.
Wat zou je zeggen tegen aanstaande moeders die nog gaan bevallen? Heb je een tip om hen vertrouwen te geven?
Vertrouw op jouw lichaam, het is hiervoor gemaakt!
En besteed tijd aan jouw wensen rondom een bevalling en leg deze vast in een geboorteplan.
Je bent moeder van een dochter en je werkt in de zorg. Tof maar ook soms een uitdaging lijkt me het werken in de zorg?! Hoe combineer je dit met elkaar? Hoe vind je je balans?
Ik heb ontzettend veel geluk met mijn functie, ik werk als wijkverpleegkundige én als teamcoördinator. Hierdoor werk ik doordeweeks en geen onregelmatige tijden. Tijdens mijn zwangerschap bijvoorbeeld kon ik veel op kantoor werken tijdens de periode van misselijk zijn en ook toen het werken in de zorg te zwaar werd. Op die manier kon ik toch gewoon blijven werken en daar heb ik veel geluk mee gehad. Ik geef nog altijd borstvoeding dus dat betekent ook afkolven op het werk. In het begin ging ik apart zitten, maar dit
belemmerde mij enorm in mijn werk. Al vrij snel koos ik ervoor om dit gewoon op kantoor te doen. Mijn kolven zijn handsfree dus ik zet ze in mijn bh en ik kan gewoon verder werken. Inmiddels zijn al mijn collega's gewend aan mijn kolfmomentje van de dag. Voordeel van werken in de zorg denk ik 😉
Het eerste jaar hebben mijn man en ik beide één dag in de week ouderschapsverlof gehad waardoor onze dochter gewoon bij ons thuis was. Sinds ze 1 jaar is geworden gaat ze 2 dagen in de week naar een gastouder en verder zijn mijn man en ik om en om thuis, dus we hebben daar een hele fijne balans in gevonden samen.
Tip van mij Marja @Puurvoormama:
Acupuncturist die ervaring heeft met zwangeren: Martine Feith van Acupunctuur Gemert
Bekkenfysiotherapeut Debby Gielen, Fysiotherapie Reigerlaan Helmond
Comments